Akcja trzecia

            -Daniel ty idioto co ty zrobiłeś? – usłyszałam krzyk z korytarza.

            -Ja nic – odezwał się oburzony

            -Tande czy już nie wolno nikomu porozmawiać, chciała go lepiej poznać – usłyszałam głos zatroskanego Gangnesa

            -Ale ja ją kocham – tłumaczył się

            -To idź jej to powiedz, a potem marsz do Fettnera i błagaj na kolanach o przebaczenie

Ostatnie słowa Gangnesa bardzo mnie rozśmieszyły. „Marsz do Fettnera i błagaj na kolanach o przebaczenie” nie wiedziałam, że ma tak ogromne poczucie humorku, a słowa Daniela? „ Ale ja ją kocham” dość zastanawiające. Kiedy usłyszałam kroki Tande zbliżającego się do naszego wspólnego pokoju, otworzyłam książkę na nie wiem której stronie i zaczęłam czytać. Do pomieszczenia wszedł z spuszczoną głową Danny.

            -Danny, żyrafo ty moja czy coś się poważnego stało ? – odezwałam się odrywając wzrok od kartki na której widniały męczące wzrok małe litery.

            -Nic – odezwał się

            -Wiesz, że możesz mi wszystko powiedzieć, jesteśmy przyjaciółmi możesz mi ufać – mówiłam tak, aby nie domyślił się, że słyszałam jego rozmowę z Kennethem.

            -Mam do Ciebie prośbę. Chcę, abyś po treningu ze mną gdzieś poszła. To moje ulubione miejsce. Muszę Ci coś powiedzieć – powiedział spoglądając na mnie

            -Dobrze pójdę skoro jest do dla Ciebie takie ważne – odpowiedziałam wlepiając wzrok w kolejną stronicę książki Forfanga.

Książka wchłonęła dużo mojego czasu, że nawet spóźniłam się na trening. Po raz kolejny niestety. Było mi głupio to już drugi raz w tym sezonie. Usiadłam w kącie na ławce, aby trener nie zauważył mojego spóźnienia i zajęłam się swoimi sprawami. Po kilku minutach ujrzałam jak Manu zbliża się w moją stronę.

            -Hej Lenka, czyżby znowu spóźnienie? – zapytał siadając obok mnie

            -Proszę siedź cicho nie chce żeby mnie wywalili – upomniałam go szturchając w ramię – Co znowu Cię nie chcą w drużynie? – zapytałam wskazując na drużynę

            -Niestety nie zbyt mnie lubią – powiedział spuszczając wzrok w podłogę

            -Czemu ? – zapytałam

Nie odpowiedział na pytania ponieważ na posterunku stał już Daniel.

            -Fettner czy ja Cię czasami już nie upominałem ? – powiedział krzykiem

            -To chyba ja Ciebie upominałam – powiedziałam wstając i dając mu dobrze z liścia. –Ile razy Ci powtarzałam, że nie będziesz mnie przywiązanej do kaloryfera trzymał. Może ty jakim zboczeńcem jesteś co ? – zapytałam i odeszłam kierując się do trenera przekazując mu wszystkie potrzebne papiery

~~KILKA DNI PÓŹNIEJ~~

Nadal nie odzywałam się do Daniela po tym jak naskoczył na Manu. Nawet nie poszłam z nim tam, gdzie chciał. Kilka razy mnie przepraszał, że już taki nie będzie. Jednak trzymałam się twardo, nie ustępowałam nawet na krok, nadal rozmawiałam z Manuelem bo był moim kumplem. Danny jednak nie mógł tego zrozumieć.

-Lena cały czas będziesz na mnie obrażona ? – zapytał

-Tak – odpowiedziałam krótko

-Ja nie jestem o Ciebie zazdrosny tylko …

-Tylko co? Czemu ty mnie próbujesz odizolować od reszty, jestem tu nowa powinnam przyjaźnić się z wszystkimi nie tylko z Tobą, bo sobie coś ubzdurałeś. Ja potrzebuje swobody a niestałej kontroli. Nie jesteśmy rodzeństwem.

-Właśnie o tym chcę z Tobą porozmawiać – powiedział zamykając dość grube pisemko

-Czyli ? – zapytałam niepewnie

-Posłuchaj mnie… Kilka lat temu Twoja mama kiedy jeszcze nie była żoną Twojego ojca zaszła w ciążę z przypadkowym facetem poznanym w klubie. Urodziła chłopca. Porzuciła go, bo nie była gotowa na dziecko, które przytrafiło jej się z przypadkowym facetem, oddała go do domu dziecka. Po kilku latach odezwał się biologiczny ojciec chłopaka i odebrał go z domu dziecka. Zaczął go wychowywać. Za kilka miesięcy dowiedział się, że kobieta z którą ma dziecko zaszła w ciążę z swoim mężem i ma urodzić dziewczynkę- Lenę. Kiedy Cię zobaczyłem z Twoją przyjaciółką od razu zauważyłem, że między nami występuje podobieństwo . Lena ja jestem Twoim przyrodnim bratem .

-Jak to skąd o tym wiesz? –zapytałam zszokowana – A badania DNA ?

-Już je wykonałem. Kiedy spałaś obciąłem Ci jeden włos i dołączyłem do mojego i oddałem do laboratorium. Tu są wyniki.

Podał mi wyniki. Faktycznie. 99% wskazywało, że Daniel jest moim bratem. Nie wiedziałam co powiedzieć. Nie wiedziałam czy mam się cieszyć, że mam starszego a zarazem nadopiekuńczego braciszka. Byłam w szoku.

Przyglądałam się badaniom jeszcze przez dobrze 10 min

            -Daniel ja …. Ja nie wiem co mam powiedzieć. Zawsze myślałam, że jestem jedynaczką, nigdy mi mam nie opowiadała, że coś się jej takiego przydarzyło.

            -Wiem dla mnie to też był szok. – powiedział

            -Daniel mam tylko jedną prośbę. Nie mówmy na razie o tym chłopakom niech to będzie tajemnica. – powiedziałam spoglądając mu prosto w oczy

            -Dobrze, jeśli moja kochana siostra o to mnie prosi to czemu miałbym odmawiać – powiedział uśmiechając się

            -A i jeszcze jedno… To dlatego byłeś o mnie taki zazdrosny ? – zadałam mu to pytanie prosto w oczy

            -Tutaj masz rację, nie chciałem, aby przytrafiło Ci się to co naszej mamie – powiedział poprawiając moje niechlujnie ułożone włosy

            -Wiesz, że lubię Manuela – powiedziałam

            -Wiem, ale nie chce żeby Ci zrobił krzywdę – odezwał się

            -Mówisz jak mój ojciec – odparłam z uśmiechem – Kiedy chcesz zobaczyć mamę, jesteś na to gotowy czy nie za bardzo? – zapytałam

            -Nie wiem, wiem, że to będzie dla niej szok zobaczyć syna po latach. Tak samo jak dla Ciebie.

W tym samym momencie ktoś zapukał do drzwi pokoju. Był to Kenneth, który na widok mnie trzymającej w ręku papiery zamarł

            -Czyli już o wszystkim wiesz? – zapytał

            -Tak – odpowiedziałam – Jednak nie mam mu tego za złe, że jest moim bratem, trochę mam żal do mamy, która nic nigdy mi nie powiedziała

            -Masz prawo- odezwał się Daniel – Nigdy Ci o tym nie powiedziała

            -Będzie dobrze – podsumował Kenny

            -Oby- przytuliłam przyjaciela

To był dopiero początek, jednak nie wiedziałam, że nasze świeżo zapoczątkowane rodzinne relacje mogą nie długo się popsuć.

Hejo

Jestem i oddaje wam w łapki akcję trzecią. To jest pierwszy od wielu miesięcy rozdział z którego na serio jestem zadowolona. Mam nadzieję, że Wam się spodoba.

Do zobaczenia dopiero 21 maja

Czytasz=komentujesz=motywujesz J